De geschiedenis

​

Onder impuls van Jean-Baptiste Vellemans begonnen in 1923 enkele bevriende accordeonisten samen te musiceren.

Zeer snel kwamen verschillende leerlingen zich aanmelden en reeds in 1925 werd het stichtingsreglement van de maatschappij op het stadhuis van Halle neergelegd en aangenomen. Iedere zondagmorgen werd er les gegeven door Jean-Baptiste Vellemans, later bijgestaan door Jefke Mees en nog later door Henri Sablon.

Het aantal spelende leden groeide snel tot een 40-tal.

Het eerste concert op de Grote Markt van Halle was een grote gebeurtenis voor de nog jonge maatschappij en weldra volgden andere concerten en deelnames aan stoeten in verschillende steden van het land.

In 1936 behaalde Henri Sablon op een internationale accordeonwedstrijd in Ottignies de eerste prijs met grote onderscheiding.

In 1937 organiseerde de maatschappij zelf een grote accordeonwedstrijd onder de bescherming van de toenmalige burgemeester en erevoorzitter Aug. Demaeght en erevoorzitter Jules Jacmin. In de jury zaten onder meer Tom Rays, als voorzitter, en Jo Harck, twee bekende Belgische accordeonisten uit die periode.

Op muzikaal vlak werd er ijverig gewerkt door dirigent Brancart en muziekleraar Henri Sablon die samen onder de schuilnaam SABRA verschillende muziekstukken componeerden en bewerkingen maakten voor de maatschappij.

Er werden regelmatig concerten gegeven in de eigen stad tijdens de Pinksterfeesten en septemberkermissen.

Het jaarlijks winterconcert op de vooravond van Kerstmis werd een traditie.

Maar ook buiten de eigen contreien, zoals in Kortrijk en Saint-Hubert, zette de vereniging haar beste muzikale beentje voor.

In 1949 werd voor de eerste maal een aanvraag voor subsidie ingediend bij de Stad Halle, want in 1950 stonden de eerste jubileumfeesten ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan op het programma.

Er werden 4 andere accordeonmaatschappijen uitgenodigd:”La garde Tournaisienne”, “Accordeonclub Tielt”, “De vrije accordeonisten van Hoboken”, “ les Accordéonistes Namurois”. De feestelijkheden vonden plaats op het voetbalveld van het toenmalige Union Halle. En de concerten werden afgesloten met een massa-uitvoering, 150 accordeonisten sterk. Zij speelden de mars “Les Accordéonistes Réunis de Hal”, die speciaal voor deze gelegenheid was gecomponeerd door de bekende Luikse accordeonvirtuoos en muziekpedagoog Emile Van Herck.

In december 1950 kreeg de maatschappij officieel het brevet van “Koninklijke Maatschappij”. 20 juli 1962 was weer een mijlpaal in onze geschiedenis, want voor de eerste maal werd er opgetreden in het buitenland, dit ter gelegenheid van een uitwisselingsconcert met een accordeonmaatschappij uit Rotterdam.

In september 1964 waren we opnieuw in het buitenland, deze keer samen met de andere Halse muziekmaatschappijen ter gelegenheid van de verbroederingsfeesten van onze stad met Mouvaux.

Op 24 oktober van datzelfde jaar nam de maatschappij deel aan de Internationale Wedstrijd voor Accordeonverenigingen te Binche en behaalde er de Europese titel in de categorie “Honneur Spécial” met de ouverture “Melina” en de triomfmars “Les Francs Saliens”.

In 1966 nam dirigent Francis Sablon de muzikale leiding over van Robert Decoster.

In 1974 werd het 50-jarig bestaan gevierd met een accordeonfestival in samenwerking met vier andere accordeonmaatschappijen “Bulo Londerzeel”, “Les Dauphins Nivellois”, “Schaerbeek Terdelt” en “Club des Accordeonistes Fontainois”.

En zoals 25 jaar voordien werd dit festival afgesloten met een massa-uitvoering door 120 accordeonisten met de mars “1924-1974”, gecomponeerd door dirigent Francis Sablon. Een jaar later nam de vereniging deel aan de “Wereldbeker voor Accordeon”, georganiseerd te Spa, en behaalde er een derde plaats in de hoogste categorie.

In 1986 werd er een concert gegeven in Werl, de Duitse stad waarmee Halle verbroederd is. De snelle opkomst van elektronische instrumenten, vooral van de elektrische gitaar, was er de oorzaak van dat de belangstelling van de jeugd voor de accordeon fel was afgenomen. Maar iedere medaille heeft haar keerzijde, want diezelfde elektronische instrumenten maakten het mogelijk om de klankkleur van ons ensemble te verrijken.

De eerste veertig jaar van ons bestaan bestond het instrumentarium uitsluitend uit accordeons, een kleine en een grote trom. In 1962 reeds werd er gebruik gemaakt van een “philicorda”, een klein elektronisch orgel. In 1979 kwam de elektrische basgitaar erbij en in 1989 de elektrische gitaar, een basaccordeon en een electronium, dit is een soort keyboard, maar dan in een accordeonbehuizing. Het bestuur investeerde ook in het slagwerk, dat werd uitgebouwd met een volledig drumstel en pauken. Later werden nog twee keyboards aangekocht, zodat we nu over het nodige instrumentarium beschikken om de hedendaagse partituren, die in Duitsland en Zwitserland aangekocht worden, uit te voeren.

In 1990 nam ondervoorzitter Patrick Bois d’Enghien het roer over van Omer Debast die het erevoorzitterschap aanvaardde. Onze laatste deelname aan een accordeonwedstrijd dateert van 1995. Wij behaalden toen in Jette de Eurocup in de ere-afdeling met de prachtige compositie “Spring Love” van Pierre Weemaels, die er trouwens voor zijn schitterend werk de prijs van Sabam in ontvangst mocht nemen.

Sinds haar ontstaan organiseert de maatschappij jaarlijks haar “winterconcert”. In de beginjaren was dit onder de naam “Familiefeest”, tot 1987 traditioneel gevolgd door een bal of een toneelstuk.

In die periode vond dit plaats in het lokaal "Bij den Vernisboer" op de Nijvelsesteenweg. Later werd er uitgeweken naar de Parochiezaal van Sint-Rochus.

Vanaf 1988 werd er gewerkt met thema’s en/of gastoptredens. In 1992 was de publieke belangstelling zo groot dat de Parochiezaal te klein was en er naar een andere oplossing mocht gezocht worden. Die vonden we in de ruimere stadsfeestzaal. We stonden toen voor de grootste uitdaging op muzikaal gebied, namelijk met de Verenigde Accordeonisten een concert geven in het “KOC De Bres” (nu CC ’t Vondel). Dit gebeurde op 13 februari. Het thema was: “Luis Mariano in Concert", met Jules Detournay als Luis Mariano. Het succes was zo groot dat zelfs het KOC De Bres uit zijn voegen barstte. Sindsdien vonden al de jaarlijkse concerten plaats in CC ’t Vondel.

Ieder jaar zocht onze dirigent Francis Sablon naar een thema, hetzij in samenwerking met een artiest of met medewerking van andere verenigingen of groepen.

In 1998 hebben wij voor het eerst een optreden georganiseerd met een bekende Vlaming, namelijk met “Wendy Van Wanten”. Dit was een primeur voor de streek.

Weken bij voorbaat was de zaal reeds uitverkocht.

En door de jaren heen bleef de belangstelling stijgen, zodat het bestuur in 2002 de grote beslissing nam om het concert te spreiden over twee dagen. Maar ons verenigingsleven bestaat niet alleen uit muziek. Sinds de beginjaren werden er o.a. bals, soupers, mosselkermissen enz. georganiseerd, steeds in ons vroeger lokaal “De Vernisboer”. Wegens plaatsgebrek dienden we ook voor deze feesten uit te wijken naar de reeds eerder vermelde Parochiezaal.

Tijdens deze soupers werd er wel eens een act opgevoerd door enkele van onze leden. Dit ging van "Kannibalen" tot een “live” optreden van "Eddy Wally met zijn danseressen". Tijdens het liedje “Ik spring uit een vliegmachien” werd de tekst zelfs te letterlijk opgevat en tuimelde een enthousiaste "vliegenier" van het podium naar beneden.

In 1999 vierde de vereniging haar 75-jarig bestaan. Er werd een tentoonstelling gehouden in het lokaal “Bij den Vernisboer”. Twaalf verdienstelijke leden kregen eretekens. Tijdens een academische zitting op het stadhuis werd aan de vereniging de medaille van de Vlaamse Minister van Cultuur uitgereikt. Er werd een nieuw vaandel ingehuldigd en het oude van 1927 werd in bruikleen aan het Streekmuseum afgestaan. Een jeugdensemble werd opgestart.

Bijna elk jaar worden muzikanten gevierd voor hun jarenlange trouw aan de maatschappij. In 2000 was Marcel Desmecht de meest opvallende, hij was toen schatbewaarder en kon terugblikken op een indrukwekkende staat van dienst van 60 jaar lidmaatschap.

Omwille van zijn grote verdiensten werd Pierre Weemaels in hetzelfde jaar door de fanfare van Hekelgem met een concert gehuldigd. Aangezien hij ook als muzikant en soms als dirigent van onze maatschappij deel uitmaakte, was het vanzelfsprekend dat ook wij tijdens het huldeconcert optraden.

Opvallend aan 2001 was onze medewerking aan de middernachtmis in de Paterskerk op kerstavond.

Met Jacques Raymond en Ingriani werd er in 2002 gestart met de invoering van een tweedaags concert. In datzelfde jaar werden de Verenigde Accordeonisten echter dakloos: het traditionele repetitielokaal “Bij den Vernisboer” werd verkocht en we moesten een noodoplossing zoeken in de sportzaal Bricout in Lembeek. In hetzelfde jaar werd er een eerste, schuchtere poging ondernomen om een website op te starten.

Ons infoblad, “Den Accordeonist”, verscheen voor de eerste keer in 2003. Het vinden van een vast repetitielokaal bleef zorgen baren. Repetities in het zaaltje Oud-Rodenem boden geen definitieve oplossing. De zoektocht leverde uiteindelijk een vaste stek op in de Servaiszaal van de Stedelijke Servaisacademie voor muziek-woord-dans.

In 2004 kreeg onze website vaste vorm. De voorstelling gebeurde door webmaster Els Nechelput tijdens het winterconcert met Koen Crucke.

Het kampioenschap voor accordeonorkesten dat in 2005 in ’t Vondel werd georganiseerd, leverde ons het volgende resultaat op: we behaalden de beker van Vlamo en we werden laureaat in de afdeling uitmuntendheid met 83%.

Na 47 jaar mosselkermissen, werd in 2006 de formule van de eetkermissen veranderd: ons Eerste Hoevefestijn vond plaats in Het Vergeet-mij-nietje in Essenbeek.

In 2008 traden de wereldbekende accordeonvirtuozen Dmitriev op in de aula van het Halse stadhuis. De organisatie ervan kon steunen op onze maatschappij. In hetzelfde jaar overleed erevoorzitter Jean Jacmin: een grote delegatie van het orkest begeleidde de muzikale uitvaartplechtigheid. In oktober werd de cultuurmaand met een concert door onze maatschappij in de Oude Post geopend. Er werden composities gespeeld van Francis Sablon en Michel Charmant, leden van onze vereniging. Voor “Cultuurduivel”, de tweejaarlijkse prijs van de Halse cultuurraad, droeg het bestuur van onze maatschappij Francis Sablon voor, dit omwille van zijn jarenlange onbaatzuchtige inzet voor onze maatschappij alsook voor de promotie van de accordeonmuziek in heel Vlaanderen. Jammer genoeg werd het lijvige dossier door de jury niet naar waarde geschat: was de bescheidenheid van onze dirigent daarvan de oorzaak?

In onze vereniging werd hij echter des te meer gewaardeerd, want toen hij tijdens het winterconcert van 2009 het dirigeerstokje doorgaf aan Patrick Bois d’Enghien, ontving hij voor al zijn bewezen diensten een prachtig kunstwerk, vol symboliek, vervaardigd door edelsmid Luc Lerinckx .

In 2010 plaatsten de Verenigde Accordeonisten zich op “Facebook”. Het aantal “vrienden” groeide gestaag.

We werden in 2012 vereerd met de Zilveren Medaille voor Verdiensten vanwege de Provincie Vlaams-Brabant.

Op 14 februari 2013 ging onze vernieuwde website online. In tegenstelling tot alle vorige jaren, liep het met ons winterconcert niet van een leien dakje. Ei zo na kende ons concert met Marjan Berger op 16 februari een faliekante afloop: tijdens het eerste deel van het zaterdagavondoptreden maakte ze een zware val, waarbij ze haar pols brak. Het RZ Sint-Maria van Halle verdient een dikke pluim om de ultrasnelle zorgen die haar werden toegediend, zodat het tweede deel van het concert niet in het gedrang kwam. Maar de dikste pluim kwam uiteraard toe aan de kranige zangeres die de pijn verbeet en haar contract ook op zondag met brio vervulde.